Bula!
Blijf op de hoogte en volg Julius en Alet
12 Februari 2013 | Fiji, Naviti Island
Zet de Amerikaanse levensstijl, cultuur en krankzinnigheden in Las Vegas naast Fiji (een eilandengroep dat twee maanden geleden is geraakt door een cycloon) en je zult ontdekken dat er geen groter contrast bestaat als dit. Althans dat denken wij.
Nadat Roely de speelkasten in Las Vegas op hol heeft gedraaid en Julius de Black Jack tafel heeft leeg gespeeld zetten we koers richting Zion Nationaal Park. Onderweg bezoeken we nog even de Hooverdam. Zion is een fantastisch mooi park waar we een trekking maken door de rode hoge bergen. Er is net een beetje sneeuw gevallen, prachtig! We slapen die avond in Page waar we natuurlijk weer een heerlijke steak eten.
De dag erna bezoeken we de Antelope Canyon. Een erg indrukwekkende canyon die door wind en water erosie is ontstaan. De rode kleuren, ronde vormen, de invallende zonnestralen en de nauwe doorgangen maken het een unieke belevenis.
We rijden door naar de Grand Canyon die we bij de Desert view voor het eerst kunnen zien. Erg indrukwekkend! Helaas is het hier -5 met enorm veel wind waardoor we de Grand Canyon alleen maar van bovenaf kunnen bezichtigen. We rijden naar verschillende uitkijk punten, de ene nog mooier dan de ander. De sneeuw, kou en harde wind zorgt ervoor dat we snel koers zetten richting Kingdom. En om eerlijk te zijn zijn we ook wel een beetje "parken-moe". We pakken nog een stuk van de route 66 mee maar dat viel ons erg tegen.
Vanuit Kingdom maken we de laatste lange rit naar Palm Springs. Een rijkelui stadje op twee uur rijden van LA waar het altijd mooi weer is! We hebben zoveel zin in mooi weer dat Roely zelfs een korte broek heeft gekocht en Bertus de Ford maar eens flink op de staart trapt. Met de zomer in de bol sjesen we over het Amerikaanse platteland totdat we rode zwaailampen in de achteruitkijkspiegel zien. Gepaard met sirenes en een microfoon waar "Off the road!" uit schalt worden we aan de kant gezet. Ojee! Gelukkig blijft het bij een waarschuwing en lachen we erg om de manier waarop de politieman ons probeerde te intimideren.
Palm Springs laat ons qua weer en gezelligheid niet in de steek. Toch vallen we een beetje uit te boot: sjiek de friemel hier! Het is onze laatste dag samen en daar nemen we het dan ook nog maar even van. In de jacuzzi drinken we de laatste borrels op onze mooie rondtrip!
Rond acht uur in de avond worden we afgezet bij het vliegveld waar we afscheid nemen van Alet haar ouders. Hiermee sluiten we definitief het Amerikaanse hoofdstuk af. Een hoofdstuk vol van nationale parken, motels, vele auto kilometers, grote mooie steden en veel plezier, heel veel plezier. Het is niet leuk om weg te gaan maar er zit niets anders op: Fiji wacht op ons. Wij gaan onze laatste drie maanden reizen weer met z'n tweetjes in.
De reis van LA naar Fiji verloopt voorspoedig. Door het tijdverschil van twintig uur bestaat 1 februari niet voor ons, een hele gekke ervaring. Op Fiji worden we verwelkomt door alles en iedereen met Bula! wat hallo betekend. We boeken een 10 daagde trip naar de yasawa eilanden ( Nacula, Naviti en Kuata) waar we opzoek gaan naar de Fijiaanse cultuur.
Op het eerste eiland merken we direct dat de cycloon enorm veel schade heeft aangericht. De palmbomen staan scheef, huizen zijn compleet verwoest en er is geen kokosnoot aan de boom meer te bekennen. Bijzonder om te zien hoe ze de draad hier weer oppakken. Beetje bij beetje worden de huizen gerestaureerd van het geld dat ze verdienen van het toerisme. Geld van de overheid krijgen ze niet. Goed om te weten dat de hoge kosten toch nog ergens goed voor zijn.
Op Fiji voelt het alsof we vakantie hebben. We spelen kaartspelletjes met de Irishguys Barry en Dave, snorkelen, vissen, en dansen er wat op los. Ze zijn hier gek op muziek waardoor we elke avond na het eten onszelf in het zweet dansen. De Bula dans en de dansspelletje zijn hilarisch. Alcohol drinkt de local niet, die zit aan de Kava.
We hebben verschillende Kava sessie achter de rug dat voornamelijk neer komt op een gezellig samenzijn met om de tien minuten een kop Kava. Kava proeft als slootwater en heeft dezelfde werking als wiet. Het wordt gemaakt van de wortel van de Kava plant. Wij vinden het niet een erg groot succes en stellen toch het Fiji bier boven de Kava.
Tijdens al deze relax momenten hebben we toch nog wat spanning gekend. Er werd ons plots medegedeeld dat we al onze waardevolle spullen binnen 5 minuten moesten verzamelen om vervolgens gezamenlijk de top van de hoogste berg te beklimmen. Er was een tsunami waarschuwing afgegeven. Boven op de berg was de sfeer vrij relaxed en hebben we de tijd gedood met zingen en gitaar spelen. Toen zelfs de oudste oma van de village naar de top werd gedragen kregen we het wel even benauwd. Gelukkig werd de tsunami waarschuwing na een uur voor Fiji ingetrokken. De buureilanden van Salomon hebben het minder getroffen... Dat was vast wel in het nieuws bij jullie.
We hebben genoten van de tien dagen in Fiji. We hebben ons gemengd in de Fijiaanse cultuur door dezelfde dingen als hen te doen. We hebben gevist om dat vervolgens op te eten met de lunch, we hebben krabben gevangen als aas en we hebben zelfs geholpen met speervissen (Juul heeft een geschoten)! Leven en overleven, dat is wat er op deze eilanden geld. Ze maken zich hier niet druk om van alles en nog wat. Facebook, dat kennen ze niet. E-mail nog nooit ontvangen.
We koesteren de herinneringen van het snorkelen met haaien, de trekking op Wayalla eiland en de welkom en afscheidsliedjes van de Fijianen. Wij raden een ieder aan om dit land eens te bezoeken, niet alleen vanwege zijn mooie natuur maar vooral vanwege de aller vriendelijkste Fijiaan.
Fiji, Vinaka Vakalevu!
Liefs Juul & Alet
Nadat Roely de speelkasten in Las Vegas op hol heeft gedraaid en Julius de Black Jack tafel heeft leeg gespeeld zetten we koers richting Zion Nationaal Park. Onderweg bezoeken we nog even de Hooverdam. Zion is een fantastisch mooi park waar we een trekking maken door de rode hoge bergen. Er is net een beetje sneeuw gevallen, prachtig! We slapen die avond in Page waar we natuurlijk weer een heerlijke steak eten.
De dag erna bezoeken we de Antelope Canyon. Een erg indrukwekkende canyon die door wind en water erosie is ontstaan. De rode kleuren, ronde vormen, de invallende zonnestralen en de nauwe doorgangen maken het een unieke belevenis.
We rijden door naar de Grand Canyon die we bij de Desert view voor het eerst kunnen zien. Erg indrukwekkend! Helaas is het hier -5 met enorm veel wind waardoor we de Grand Canyon alleen maar van bovenaf kunnen bezichtigen. We rijden naar verschillende uitkijk punten, de ene nog mooier dan de ander. De sneeuw, kou en harde wind zorgt ervoor dat we snel koers zetten richting Kingdom. En om eerlijk te zijn zijn we ook wel een beetje "parken-moe". We pakken nog een stuk van de route 66 mee maar dat viel ons erg tegen.
Vanuit Kingdom maken we de laatste lange rit naar Palm Springs. Een rijkelui stadje op twee uur rijden van LA waar het altijd mooi weer is! We hebben zoveel zin in mooi weer dat Roely zelfs een korte broek heeft gekocht en Bertus de Ford maar eens flink op de staart trapt. Met de zomer in de bol sjesen we over het Amerikaanse platteland totdat we rode zwaailampen in de achteruitkijkspiegel zien. Gepaard met sirenes en een microfoon waar "Off the road!" uit schalt worden we aan de kant gezet. Ojee! Gelukkig blijft het bij een waarschuwing en lachen we erg om de manier waarop de politieman ons probeerde te intimideren.
Palm Springs laat ons qua weer en gezelligheid niet in de steek. Toch vallen we een beetje uit te boot: sjiek de friemel hier! Het is onze laatste dag samen en daar nemen we het dan ook nog maar even van. In de jacuzzi drinken we de laatste borrels op onze mooie rondtrip!
Rond acht uur in de avond worden we afgezet bij het vliegveld waar we afscheid nemen van Alet haar ouders. Hiermee sluiten we definitief het Amerikaanse hoofdstuk af. Een hoofdstuk vol van nationale parken, motels, vele auto kilometers, grote mooie steden en veel plezier, heel veel plezier. Het is niet leuk om weg te gaan maar er zit niets anders op: Fiji wacht op ons. Wij gaan onze laatste drie maanden reizen weer met z'n tweetjes in.
De reis van LA naar Fiji verloopt voorspoedig. Door het tijdverschil van twintig uur bestaat 1 februari niet voor ons, een hele gekke ervaring. Op Fiji worden we verwelkomt door alles en iedereen met Bula! wat hallo betekend. We boeken een 10 daagde trip naar de yasawa eilanden ( Nacula, Naviti en Kuata) waar we opzoek gaan naar de Fijiaanse cultuur.
Op het eerste eiland merken we direct dat de cycloon enorm veel schade heeft aangericht. De palmbomen staan scheef, huizen zijn compleet verwoest en er is geen kokosnoot aan de boom meer te bekennen. Bijzonder om te zien hoe ze de draad hier weer oppakken. Beetje bij beetje worden de huizen gerestaureerd van het geld dat ze verdienen van het toerisme. Geld van de overheid krijgen ze niet. Goed om te weten dat de hoge kosten toch nog ergens goed voor zijn.
Op Fiji voelt het alsof we vakantie hebben. We spelen kaartspelletjes met de Irishguys Barry en Dave, snorkelen, vissen, en dansen er wat op los. Ze zijn hier gek op muziek waardoor we elke avond na het eten onszelf in het zweet dansen. De Bula dans en de dansspelletje zijn hilarisch. Alcohol drinkt de local niet, die zit aan de Kava.
We hebben verschillende Kava sessie achter de rug dat voornamelijk neer komt op een gezellig samenzijn met om de tien minuten een kop Kava. Kava proeft als slootwater en heeft dezelfde werking als wiet. Het wordt gemaakt van de wortel van de Kava plant. Wij vinden het niet een erg groot succes en stellen toch het Fiji bier boven de Kava.
Tijdens al deze relax momenten hebben we toch nog wat spanning gekend. Er werd ons plots medegedeeld dat we al onze waardevolle spullen binnen 5 minuten moesten verzamelen om vervolgens gezamenlijk de top van de hoogste berg te beklimmen. Er was een tsunami waarschuwing afgegeven. Boven op de berg was de sfeer vrij relaxed en hebben we de tijd gedood met zingen en gitaar spelen. Toen zelfs de oudste oma van de village naar de top werd gedragen kregen we het wel even benauwd. Gelukkig werd de tsunami waarschuwing na een uur voor Fiji ingetrokken. De buureilanden van Salomon hebben het minder getroffen... Dat was vast wel in het nieuws bij jullie.
We hebben genoten van de tien dagen in Fiji. We hebben ons gemengd in de Fijiaanse cultuur door dezelfde dingen als hen te doen. We hebben gevist om dat vervolgens op te eten met de lunch, we hebben krabben gevangen als aas en we hebben zelfs geholpen met speervissen (Juul heeft een geschoten)! Leven en overleven, dat is wat er op deze eilanden geld. Ze maken zich hier niet druk om van alles en nog wat. Facebook, dat kennen ze niet. E-mail nog nooit ontvangen.
We koesteren de herinneringen van het snorkelen met haaien, de trekking op Wayalla eiland en de welkom en afscheidsliedjes van de Fijianen. Wij raden een ieder aan om dit land eens te bezoeken, niet alleen vanwege zijn mooie natuur maar vooral vanwege de aller vriendelijkste Fijiaan.
Fiji, Vinaka Vakalevu!
Liefs Juul & Alet
-
12 Februari 2013 - 09:19
Hiddo:
Weer even genieten op de vroege ochtend achter mijn pc :) -
12 Februari 2013 - 09:27
Robert En Milon:
Heey wat een mooi verhaal weer :) we vind het toch maar raar om jullie ervaringen te lezen terwijl het leven hier gewoon.... gewoon is. Nou nog heeeel veel plezier de komende maanden en hopelijk zien wejullie snel weer op skipe.
Heeel veel liefss -
13 Februari 2013 - 09:48
Natasja En Sven:
Wat weer een verhaal! Jullie maken heel wat mee. Hier in Grunn was de sneeuw even weg en toen weer terug en nu is het gewoon heel koud. Wat vliegt de tijd toch over 2,5 maand zijn jullie alweer hier aan de bedumerstraat...Tot die tijd genieten wij hier nog even. Nou heel veel plezier en tot het volgende verhaal
Liefs natasja en sven -
13 Februari 2013 - 17:05
Kina:
Hallo luitjes,
vanuit de keukentafel van Bertus en foelie lees ik op de mooie iPad die mijn wens ook nog is jullie leuke verhaal.
Kunnen jullie alles nog onthouden wat jullie beleven vanaf dag een het is zoveel moois.
Geweldig hoor.
Ga zo lekker stamppot sla eten nou luitjes de groetjes kina -
13 Februari 2013 - 21:41
Oma En OPa:
Lieve Alet en Julius.
Genoten van de verhalen van de thuiskomers en nu weer jullie mooieverhaal en prachtige foto's
Groetjes Oma en Opa -
18 Februari 2013 - 22:54
Siebe En Rinkje:
Weer genoten van jullie mooie verhalen, na de familiebezoeken nu al weer een poosje met z'n tweetjes op reis. Geniet van deze laatste maanden, we blijven volgen.
Groetjes en nog veel reisplezier.
-
21 Februari 2013 - 11:42
Willem Stellingwerf:
Julius en Alet!
Aller eerst bedankt voor jullie leuke berichtje om mijn blog. Hier gaat alles nog altijd goed, wanneer ik dit berichtje zit te typen geniet ik van het heerlijke zonnetje en een temperatuur van rond de 30 graden! Jullie maken daar ook fantastische belevenissen mee die je nooit weer gaat vergeten joh! Die prachtige verhalen schrijven kunnen ze wel aan de Westendorpjes overlaten en zo te lezen ook aan Alet! Prachtig om te lezen! Heel veel plezier nog samen!
Groeten, Willem! -
13 Maart 2013 - 09:41
Sietse:
Ontzettend leuk om jullie te ontmoeten in Fiji. De prachtige foto's roepen toch een heimwee-gevoel bij me op! Een hele goede reis gewenst, ik zit weer in Nederland! Sietse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
