Indrukwekkend Cambodja
Blijf op de hoogte en volg Julius en Alet
16 Maart 2013 | Cambodja, Preah Seihanouk
Prachtige stranden, een geweldig mooi historisch tempel complex, de vele rijstvelden, de rieten hoedjes, de brommertjes en de lachende inwoners typeren Cambodja. Een land in opbouw dat het verleden achter zich probeert te laten. Het is mooi om te zien op welke wijze ze dat doen, ze lachen vrijwel altijd!
Ons avontuur starten we in Siem Reap. Tot onze volledige verbazing worden we bij het vliegveld opgewacht door een TukTukker met een bordje "Westendorp". Hè, dat moet voor ons zijn! En jawel, meneer brengt ons naar het hostel. Gratis, maar hij wil ons morgen wel graag van dienst zijn met zijn TukTuk... Dat dan weer wel!
Wij vinden het allemaal prima en zo gebeurt het dat we ons drie dagen lang door het Cambodjaanse landschap laten rijden opzoek naar de mooiste tempels van het Angkor complex. Al zwaaiend naar de Cambodjaanse kinderen voelden we ons net de koning en konining. Onze eerste glimpen van Angkor Wat, het symbool van Cambodja, zien we tijdens de zonsopgang. Super mooi, maar helaas we zijn hier niet de enige.. Honderden Chinezen willen dit schouwspel ook graag op de foto zetten.
Wij geven de voorkeur aan de wat minder drukkere tempels met als hoogtepunten Ankor Thom, Bayon, Bantay Srei en Ta Prohm (bekent van Tomb raider).Omdat we aan het eind van de week onze Machu Pichu vrienden in Siem Reap zouden treffen (erg gezellig en wat lijkt de wereld dan klein!) hebben we tijd genoeg om zowel een bezoek aan het Angkor Wat museum te brengen alsook het landmijn museum. Vooral de laatstgenoemde maakte indruk.
Het museum gerund door landmijn slachtoffers (ledematen incompleet) geeft een goede indruk wat de gevolgen van een oorlog kunnen zijn. Nog steeds is men met man en macht bezig om de landmijnen op een veilige manier te ruimen. Het museum laat daarnaast het leven van de kindsoldaten zien die ten tijden van de Rode Khemr veelvuldig werden gebruikt.. We besluiten na dit bezoek dat we deze week het wildplassen even laten voor wat het is, ons te gevaarlijk!
Om Cambodja, de inwoners daarvan en hun doen en laten te kunnen begrijpen is het goed om meer over de geschiedenis van het land te weten. We zullen dit voor jullie proberen te beschrijven aan de hand van ons bezoek aan het Tuol Sleng museum (S21 Gevangenis) en De Killingfields in Phnom Phen. Laten we in een tijdmachine stappen die ons naar 17 april 1975 brengt.
Op deze dag komt Pol Pot als leider van de Rode Khmer in Cambodja aan de macht. De Rode Khmer gelooft niet in de westerse invloeden van het land en verdringen alle stedelingen naar het platteland. Hier wordt men opnieuw opgevoed door de plattelandsbewoners, de Khmer's. Cambodja moet een zelfvoorzienend land worden zonder westerse invloeden.
Privé bezittingen worden afgeschaft. Alles moet gedeeld worden. Men werkt dag en nacht in de rijstvelden en krijgt daar een kommetje rijstensoep voor terug. Eten is er in overvloed maar dat wordt geëxporteerd naar China. Families worden uiteengereten door ze her en der over het land te verspreiden. Er heerst voornamelijk angst, onzekerheid en hongersnood. Vele hardwerkende Vietnamezen komen om vanwege de honger.
Daarnaast worden alle mensen die het regime in de weg staan geëlimineerd. Intellectuele mensen als artsen, oud regeerders, docenten, mensen die meerdere talen spreken of brildragende mensen worden als gevaarlijk beschouwd. Zij kunnen in de toekomst wellicht tot een opstand komen. Voor hen volgt opsluiting in de gevangenis met vermoedelijk een executie tot gevolg.
Anno 2013 zijn de Killingfields (Choeung Ek) en het Tuol Sleng Museum de overblijfselen van het afschuwelijk regime waar in 1979 pas een einde aan komt.
We staan pal voor de ingang van het Tuol Sleng museum als we onze TukTuk uitstappen. In de S21 Gevangenis, gehuisvest in een voormalig schoolgebouw, worden we bloot gesteld aan de martelwerktuigen en de veel te kleine cellen. Hartverscheurend zijn de foto's van alle gevangene en de kettingen die nog op de vloer liggen.. Er hangt een bedompte, koude en kille sfeer.
Gevangenen werden per truck naar het nabijgelegen Choeung Ek getransporteerd alwaar ze op brute wijze werden geëxecuteerd. De Killing Three is hier het voorbeeld van.. Al dwalend over dit lugubere veld zien we overal botsplinters en kledingresten aan het oppervlakte komen. De grote restanten van de lichamen zijn uit eerbetoon opgeraapt en achter glas in een monument geplaatst. Over heel Cambodja zijn duizenden Killingfields gevonden, Choeung Ek is één van de grootste.
Na deze heftige dagen hebben we snel het zuiden opgezocht voor een beetje strandvertier. Eenmaal aangekomen op het busstation van Sihanoukville konden we ons met een nieuw vervoermiddel laten vervoeren; een motor! In een rap tempo kwamen we aan bij het Otres Beach. Een prachtig strand met gezellige authentieke cafeetjes. Naast lekker eten en drinken hebben we hier vrij weinig gedaan. Precies waar we zin in hadden!
Vanuit Otres Beach zetten we koers richting Kep waar we in een prachtig boomhutje slapen. We eten krab op de bekende crabmarket en toosten er wat op los met de locals. Ze proosten hier zowat voor elke slok! We testen onze conditie in het Kep Nationale Park waar we met behulp van touwen de top uiteindelijk bereiken. Zweten zeg!
Onze laatste dag in Cambodja brengen we door op het relaxte Rabbit Island. Geen idee waarom ze het Rabbit Island noemen, we hebben geen konijn gezien. Morgen gaan we met de bus naar de Mekong Delta in Vietnam. We zijn benieuwd naar Vietnam, hopelijk zetten ze de loempia's voor ons klaar!
Liefs Juul en Alet
Ons avontuur starten we in Siem Reap. Tot onze volledige verbazing worden we bij het vliegveld opgewacht door een TukTukker met een bordje "Westendorp". Hè, dat moet voor ons zijn! En jawel, meneer brengt ons naar het hostel. Gratis, maar hij wil ons morgen wel graag van dienst zijn met zijn TukTuk... Dat dan weer wel!
Wij vinden het allemaal prima en zo gebeurt het dat we ons drie dagen lang door het Cambodjaanse landschap laten rijden opzoek naar de mooiste tempels van het Angkor complex. Al zwaaiend naar de Cambodjaanse kinderen voelden we ons net de koning en konining. Onze eerste glimpen van Angkor Wat, het symbool van Cambodja, zien we tijdens de zonsopgang. Super mooi, maar helaas we zijn hier niet de enige.. Honderden Chinezen willen dit schouwspel ook graag op de foto zetten.
Wij geven de voorkeur aan de wat minder drukkere tempels met als hoogtepunten Ankor Thom, Bayon, Bantay Srei en Ta Prohm (bekent van Tomb raider).Omdat we aan het eind van de week onze Machu Pichu vrienden in Siem Reap zouden treffen (erg gezellig en wat lijkt de wereld dan klein!) hebben we tijd genoeg om zowel een bezoek aan het Angkor Wat museum te brengen alsook het landmijn museum. Vooral de laatstgenoemde maakte indruk.
Het museum gerund door landmijn slachtoffers (ledematen incompleet) geeft een goede indruk wat de gevolgen van een oorlog kunnen zijn. Nog steeds is men met man en macht bezig om de landmijnen op een veilige manier te ruimen. Het museum laat daarnaast het leven van de kindsoldaten zien die ten tijden van de Rode Khemr veelvuldig werden gebruikt.. We besluiten na dit bezoek dat we deze week het wildplassen even laten voor wat het is, ons te gevaarlijk!
Om Cambodja, de inwoners daarvan en hun doen en laten te kunnen begrijpen is het goed om meer over de geschiedenis van het land te weten. We zullen dit voor jullie proberen te beschrijven aan de hand van ons bezoek aan het Tuol Sleng museum (S21 Gevangenis) en De Killingfields in Phnom Phen. Laten we in een tijdmachine stappen die ons naar 17 april 1975 brengt.
Op deze dag komt Pol Pot als leider van de Rode Khmer in Cambodja aan de macht. De Rode Khmer gelooft niet in de westerse invloeden van het land en verdringen alle stedelingen naar het platteland. Hier wordt men opnieuw opgevoed door de plattelandsbewoners, de Khmer's. Cambodja moet een zelfvoorzienend land worden zonder westerse invloeden.
Privé bezittingen worden afgeschaft. Alles moet gedeeld worden. Men werkt dag en nacht in de rijstvelden en krijgt daar een kommetje rijstensoep voor terug. Eten is er in overvloed maar dat wordt geëxporteerd naar China. Families worden uiteengereten door ze her en der over het land te verspreiden. Er heerst voornamelijk angst, onzekerheid en hongersnood. Vele hardwerkende Vietnamezen komen om vanwege de honger.
Daarnaast worden alle mensen die het regime in de weg staan geëlimineerd. Intellectuele mensen als artsen, oud regeerders, docenten, mensen die meerdere talen spreken of brildragende mensen worden als gevaarlijk beschouwd. Zij kunnen in de toekomst wellicht tot een opstand komen. Voor hen volgt opsluiting in de gevangenis met vermoedelijk een executie tot gevolg.
Anno 2013 zijn de Killingfields (Choeung Ek) en het Tuol Sleng Museum de overblijfselen van het afschuwelijk regime waar in 1979 pas een einde aan komt.
We staan pal voor de ingang van het Tuol Sleng museum als we onze TukTuk uitstappen. In de S21 Gevangenis, gehuisvest in een voormalig schoolgebouw, worden we bloot gesteld aan de martelwerktuigen en de veel te kleine cellen. Hartverscheurend zijn de foto's van alle gevangene en de kettingen die nog op de vloer liggen.. Er hangt een bedompte, koude en kille sfeer.
Gevangenen werden per truck naar het nabijgelegen Choeung Ek getransporteerd alwaar ze op brute wijze werden geëxecuteerd. De Killing Three is hier het voorbeeld van.. Al dwalend over dit lugubere veld zien we overal botsplinters en kledingresten aan het oppervlakte komen. De grote restanten van de lichamen zijn uit eerbetoon opgeraapt en achter glas in een monument geplaatst. Over heel Cambodja zijn duizenden Killingfields gevonden, Choeung Ek is één van de grootste.
Na deze heftige dagen hebben we snel het zuiden opgezocht voor een beetje strandvertier. Eenmaal aangekomen op het busstation van Sihanoukville konden we ons met een nieuw vervoermiddel laten vervoeren; een motor! In een rap tempo kwamen we aan bij het Otres Beach. Een prachtig strand met gezellige authentieke cafeetjes. Naast lekker eten en drinken hebben we hier vrij weinig gedaan. Precies waar we zin in hadden!
Vanuit Otres Beach zetten we koers richting Kep waar we in een prachtig boomhutje slapen. We eten krab op de bekende crabmarket en toosten er wat op los met de locals. Ze proosten hier zowat voor elke slok! We testen onze conditie in het Kep Nationale Park waar we met behulp van touwen de top uiteindelijk bereiken. Zweten zeg!
Onze laatste dag in Cambodja brengen we door op het relaxte Rabbit Island. Geen idee waarom ze het Rabbit Island noemen, we hebben geen konijn gezien. Morgen gaan we met de bus naar de Mekong Delta in Vietnam. We zijn benieuwd naar Vietnam, hopelijk zetten ze de loempia's voor ons klaar!
Liefs Juul en Alet
-
16 Maart 2013 - 16:16
Folkerdina Douma:
Hoi Alet enJulius ,
Wederom een indrukwekend verhaal en mooie plaatjes.
Ik ben jaloers hoe lekker zomers jullie erbij lopen.
Het is hier KOUD.
Gr Folkerdina.
P.S hoeveel weekjes nog? -
16 Maart 2013 - 18:15
Oma En Opa:
Heel indrukwekkend het bezoek aan het Tuol Sleng museum. Wij zijn benieuwd naar de verhalen uit Vietnam.
Liefs. Oma en Opa -
16 Maart 2013 - 20:21
Natasja En Sven:
Hoi Hoi,
wat vliegt de tijd! Over 6 weekjes landen jullie alweer met het vliegtuig in NL. Hier is het nog steeds koud en met de sneeuw is het ook nog niet gedaan! Pfff Sven en ik zijn daar wel een beetje klaar mee. We hebben dus ook nog steeds geen tijd gehad om even jullie tuintje een beetje op te vrolijken, maar we hebben nog even.
Geniet van Vietnam.
Liefs Natasja en Sven -
17 Maart 2013 - 11:14
Eelco:
Super verhaal en erg indrukwekkend! Erg leuk om af en toe even te lezen hoe jullie ervaringen zijn. Binnenkort maar eens met m'n chef praten! ;-)
Geniet nog "even"!!
Groeten,
Eelco -
17 Maart 2013 - 12:58
Janet:
Hey lieverds,
Jullie een indrukwekkend Cambodja, wij een indrukwekkend verslag ! Geschiedenis was nooit mijn leukste vak op school, maar hoe jullie vertellen over de geschiedenis van Cambodja ; tja, hoe zal ik het zeggen ; heel INDRUKWEKKEND !!!!!
Veel plezier en bij gebrek aan frikadellen : geniet van de loempia 's in Vietnam !
Dikke kus,
Arend, Janet, Bart en Janneke. -
17 Maart 2013 - 21:30
Siebe En Rinkje:
Hallo Julius en Alet,
Wat weer genoten van jullie verhalen en prachtige foto's.
Leuk om te lezen en we benijden jullie, vooral als we dat mooie weer zien.(vanmorgen nog sneeuwvlokken gezien)
Straks door naar Vietnam, veel genieten nog maar de laatste weken.
Veel reisplezier nog.
groetjes Siebe en Rinkje -
17 Maart 2013 - 22:02
Milon:
Heeey hoiii,
Nou wat een verhaal zeg. Heftig! Wel indrukwekkend dat jullie dat allemaal hebben gezien. Nou ik hoop dat jullie het in Vietnam ook weer naar jullie zin hebben. Ik ben trouwens wel jaloers op het mooie weer... Het mooie weer wil hier nog niet echt komen :(
Heeel veel plezier en we horen vast snel weer van jullie :D
Heel veel liefs Milon -
18 Maart 2013 - 22:24
Anja:
Hallo Julius en Alet,
Wat weer een belevenissen. Het is maar goed dat jullie overal verslagen van maken, want volgens mij kun je anders alles nooit onthouden (en gelukkig hebben jullie de foto's nog). Zouden jullie niet alleen foto's kunnen plaatsen waarop jullie en een korte broek en hempje lopen, wij lopen hier n.l. nog steeds in winterkleding (om gek van te worden!). Veel plezier in Vietnam en we kijken weer uit naar het volgende verslag.
Groetjes uit een koud en winters Rolde van Benny en Anja -
24 Maart 2013 - 22:59
Rika Weuring:
Hé Julius en Alet
Weer met aandacht het verslag en de foto's bekeken.
Prachtig !
Het eerste kievitsei is gevonden en nu maar wachten op het
mooie weer dat toch een keer moet komen,
anders wordt de overgang voor jullie wel erg groot l.
Fijne tijd nog.
Groeten van Rika
-
28 Maart 2013 - 23:57
Omke Pyt En Tante Nelly:
Wat in oangrypend ferslach en sa binne de foto's ek . Wy winskje jimme noch mooie wiken ta .Peaskesneon nei hearrefean -Feyenoord we sille sjen hoe de it dogge. Groetnis en tut fan omke pyt en tante Nelly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
